عامل ارتباط محل سکونت عادی در قواعد حل تعارض اتحادیه اروپا و ایران
author
Abstract:
چکیده: محل سکونت عادی در مقررات اتحادیهی اروپا یک عامل ارتباط مهم در تعارض دادگاهها و تعارض قوانین بهویژه در مسائل احوال شخصیه است. آییننامههای اتحادیه اروپا که بهطور مستقیم و بدون نیاز به تصویب مراجع داخلی کشورها لازمالاجرا است، بهطور مکرر از این عامل ارتباط بهره برده و آن را جایگزین عوامل ارتباط سنتی ازجمله اقامتگاه در کشورهای کامنلا و تابعیت در کشورهای رومی ژرمنی قرار داده است. پذیرش عامل عینی سکونت بهجای اقامتگاه، قابلیت پیشبینی در روابط بینالمللی را افزایش میدهد. درعینحال با تمرکز بر رابطه نزدیک میان اشخاص و قانون قابل اعمال موجب ایجاد انعطاف در قواعد حل تعارض میشود و برخلاف تابعیت از اعمال مطلق قانون یک کشور معین جلوگیری مینماید. بهعلاوه دادگاه با اعمال ضابطه محل سکونت عادی غالباً به اعمال قواعد مادی قانون مقر دادگاه هدایت میشود و از مشکلات استناد و اثبات قانون خارجی رهایی مییابد.
similar resources
رواج محل سکونت در قواعد حل تعارض ایالات متحده در پرتو کنوانسیونهای لاهه
محل سکونت عادی به عنوان جایگزین اقامتگاه و تابعیت به یک عامل ارتباط متداول در سیستمهای حل تعارض تبدیل شده است. هدف این مقاله بررسی منافع احتمالی و خطرات جایگزینی مفهوم اقامتگاه با محل سکونت عادی است. مفهوم محل سکونت عادی از طریق کنوانسیونهای بینالمللی که محصول کنفرانس بینالملل خصوصی لاهه است، وارد حقوق ایالات متحده شده است. یکی از دلایل پذیرش این مفهوم جدید در کامنلا و به ویژه ایالات متحده...
full textمقررات شورای اتحادیه اروپا، به شماره 1259/2010 مورخ 20 دسامبر 2010 راجع به ارتقای همکاری در زمینۀ قانون حاکم بر طلاق و تفریق قانونی (موسوم به مقررات رم 3)
در ادامۀ تلاشهای اتحادیه اروپا در خصوص یکنواختسازی قواعد حل تعارض در سطح اتحادیه و پس از اجرایی شدن مقررات رُم یک (در خصوص قراردادها) و رم دو (در خصوص الزامات خارج از قرارداد)، شورای اتحادیه اروپا در دسامبر 2010، مقرراتی را در خصوص قانون قابل اعمال بر طلاق تصویب کرد که به مقررات رم سه مشهور است. مقررات مذکور، حاکمیت ارادۀ طرفین در انتخاب قانون حاکم بر طلاق را به صورت محدود پذیرفته است. بر اساس...
full textبررسی قواعد رقابتی ناظر به دانش فنی: مطالعهای تطبیقی در حقوق آمریکا، اتحادیه اروپا و ایران
حقوق رقابت بهعنوان جلوهای از نظم عمومی اقتصادی، سایۀ نظارتی خود را بر تعاملات تجاری پیرامون مالکیتهای فکری نیز گسترانده است. دانش فنی که یکی از مصادیق خاص و کمتر شناختهشدۀ این دست داراییها- حداقل در حقوق ایران- است نیز منفک از موازین رقابتی نمیباشد. پژوهش حاضر میکوشد تا در نگرشی تطبیقی و با عنایت خاص به ماهیت اطلاعات محرمانۀ ابداعی، به تحلیل رویکرد کلی حقوق رقابت در قلمرو مالکیتهای فکری...
full textMy Resources
Journal title
volume 5 issue 18
pages 157- 197
publication date 2017-05-22
By following a journal you will be notified via email when a new issue of this journal is published.
Keywords
Hosted on Doprax cloud platform doprax.com
copyright © 2015-2023